Categorie: Uncategorized

We hebben alles, maar er is niets meer dat ons nog voldoening geeft. We jagen nog steeds vergankelijke doelen na, waarvan we denken dat ze ons voldoening zullen geven, zoals geld, roem en macht.

het opvullen van de leegheid

We houden ons bezig met de laatste trends en zeggen tegen onszelf ‘Als ik me gedraag zoals iedereen, zal ik me goed voelen’. We kiezen een vaag aangenaam doel en jagen het na in de hoop dat het de leegheid zal opvullen.

het ontwaken van ons hart

We moeten steeds bezig blijven, want anders zal de vraag ‘Waar leef ik eigenlijk voor? Wat gebeurd er met mijn leven?’ zich opdringen. Maar vroeg of laat zal ons hart ontwaken en kunnen we ons niet meer bezig houden met wereldse zaken.

onze kracht is uitgeput

Zolang we onze ogen sluiten om echt te kunnen zien, kunnen we met de massa mee rennen. Maar het heeft onze kracht uitgeput. Terwijl iedereen nog aan het racen is, zijn wij afgehaakt. Het trekt ons niet meer aan, we vinden het zelfs zinloos.

een hoger doel

Onze wil heeft zich zoveel verdiept dat we geen genoegen meer kunnen nemen met wereldse doelen. Op dat moment begint onze queeste naar een hoger doel.

Vraag

De mensen om mij heen willen mij niets anders dan pijn doen! Wat doen we als de een probeert lief te hebben, maar de ander niet?

De wederkerige liefde die wij nastreven is onmogelijk binnen het ego. Ik ‘houd van’ een andere persoon, omdat hij goed voor me is, maar de werkelijkheid is, dat we hem alleen willen uitbuiten.

Houden van vis

Liefde binnen het ego is als houden van vis; ik hou van vis, omdat ik daar van geniet. Op dezelfde manier, zolang als ik van iemand kan genieten hou ik er van om bij hem te zijn. Maar als ik er niet meer van geniet, duw ik hem weg.

Maar er is een andere liefde, een die we nog niet kennen. Het bestaat boven onze zelfzuchtige overwegingen, boven onze natuur. Wanneer het beeld, dat wij deel zijn van een enkel, inclusief en onderling afhankelijk systeem, aan ons onthuld wordt, geven we ons over aan deze kracht en werkelijke liefde voor anderen wordt wakker in ons.

Een hogere liefde

En voorbij deze liefde is zelf een nog hogere liefde mogelijk. Voorbij onderlinge afhankelijkheid, trekt de kwaliteit van de liefde zelf ons dichterbij, zodat we ons realiseren dat liefde en geven het meest verheven iets is in onze werkelijkheid.

Liefde maakt het mogelijk om onze normale perceptie te overstijgen en we beginnen een andere werkelijkheid te voelen.

De nietigheid van het ego

Wanneer ons natuurlijke streven om alles te absorberen begint te veranderen in het streven naar liefde en geven, zodra we dit doen; hoe meer we de beperkte realiteit die we nu waarnemen loslaten, hoe meer de spirituele werkelijkheid aan ons zal verschijnen.

Wie deze spirituele werkelijkheid kan voelen, realiseert zich dat mensen elkaar niet goed behandelen omdat we beheerst worden door het ego, en niet omdat we slecht zijn. Hij ontdekt dat wij expres zo gemaakt zijn om uiteindelijk onafhankelijk bewustzijn te bereiken van de nietigheid van het ego. Alleen dan zullen wij tevoorschijn komen vanuit dit ego in de werkelijkheid van liefde.

Een alternatieve omgeving

Ons doel is nu om een infrastructuur op te zetten voor een alternatieve omgeving dat een andere ingang geeft waar we onze relaties zullen doorheen zullen leiden. Ik ben geïnteresseerd in wat een ander studeert, wat zijn of haar interesses zijn, bij welke sociale cirkels hij of zij behoort. Dit in plaats van wat is zijn of haar baan. De soort baan zal zijn status verliezen, omdat mensen zich alleen nog maar verbinden met wat er echt toe doet in de maatschappij.

De shift maken naar deze gevisualiseerde toekomst

Om ons aan te passen aan dit visioen van de toekomst, is het nodig om een voorstelling te maken en plannen te maken hoe we onszelf van binnenuit kunnen verschuiven naar dit toekomstbeeld. Dit is geen makkelijke opdracht. Het zal een revolutie van onze perceptie van de realiteit met zich meebrengen en het zal al onze gedachtenpatronen omvormen. Er is geen grotere revolutie als deze.

Alles zal veranderen

Zulke veranderingen hebben effect op de essentie van ons leven, de reden waarom we opstaan in de ochtend en in de avond naar bed gaan. De gedachten die door ons hoofd gaan gedurende de dag, onze prestaties, en hoe anderen zich tot ons verhouden. Zelfs de structuur van de maatschappij zal evolueren in een radicaal andere vorm. 

Babystapjes

Terwijl de natuur van de verandering nog onbekend is voor de meeste van ons, zal dit niettemin onze toekomst zijn. De kleine babystapjes die we nemen om ons hier op voor te bereiden, zal ons er stapsgewijs naartoe brengen. Deze kleine stappen zal het mogelijk maken om de richting te zien van deze verschuiving en deze veranderingen te begrijpen en te verwelkomen. 

Het proces zal zich voor ons ontvouwen

Het is vergelijkbaar met een kind dat voor de eerste keer naar de kleuterschool gaat. Het weet niet wat het binnengaat. Het weet niet dat dit onderdeel is van een geheel leersysteem dat het zal vergezellen voor de rest van zijn jeugd. Zo zijn wij ons nog niet bewust van het wereldomvattende systeem en het proces dat zich voor ons zal ontvouwen.

In balans met elkaar en synchroon met de natuur

De natuur verlangt van ons dat we in ‘gelijkheid van vorm’ zijn, wat ‘in balans’ zijn betekent. Zoals de natuur circulair is, een compleet en harmonieus systeem in al zijn acties, zo zou de menselijke maatschappij ook gebouwd moeten worden; circulair en synchroon in al zijn delen. We zullen dan allemaal de voordelen ervaren van het deel uit maken van deze uitgebalanceerde staat. En de juiste verbintenissen tussen ons zullen ons alle ‘zegeningen van de natuur’ brengen.

Een gevoel van zinloosheid

De moderne maatschappij heeft een realiteit gecreëerd gebaseerd op gelimiteerde en doelbewuste connecties die gericht zijn op het behalen van erg beperkte doelen. Parallel aan deze beperkte connecties beginnen we een gevoel van zinloosheid te ervaren in ons leven. Dit creëert een crisis in elk gebied van ons persoonlijk en sociale leven.

Op de drempel van een revolutie

Vandaag staan we op de drempel van een revolutie. Het gat tussen de omgeving welke we gecreëerd hebben en de aard van de natuur begint zijn tol te eisen. Nieuwe omstandigheden, zowel binnenin ons als in onze omgeving, zetten ons met groeiende intensiteit onder druk en veranderen ons van binnenuit. Het verbrokkelt de verstikkende patronen van de huidige maatschappij. De natuur duwt ons naar de volgende staat van onze menselijke evolutie om het leven vanuit een ander perspectief te bekijken.

Andere zingeving in ons leven

De werkelijkheid dat onze baan de meeste tijd in beslag neemt in ons leven staat op het punt te veranderen. Als dat gebeurd zullen mensen niet gewoon gaan stilzitten, maar ze zullen gaan zoeken naar een andere zingeving in het leven. En dat is hoe we werkelijk leren wat het betekent om mens te zijn. Zodra de werkuren korter worden om alleen te voorzien in onze noodzakelijkheden om onszelf en onze familie te onderhouden, zullen we ons leven vullen met verbintenissen die geschikt zijn voor ons als mens, verbintenissen waar we elkaars zielen kunnen voelen.

Maak de weg vrij

Dit is een radicale verandering die reorganisatie van de gehele maatschappij betekent. Deze verandering is vereist; we zullen door dit proces heen moeten gaan, vanwege de druk van binnen en van buiten. Óf door bewustzijn en initiatief om onmiddellijk de weg vrij te maken voor onze nieuwe bestemming. Dan zal onze perceptie van het leven veranderen en onze economie zal veranderen. Industrieën zullen krimpen en alleen produceren wat nodig is in plaats van overproductie, om ons alleen te onderhouden in onze levensvoorzieningen.

Waarom zijn wij hier in dit leven?

Werk zal niet meer dan een noodzakelijkheid worden voor ons overleven. En onze perceptie van de groeiende werkloosheid zal veranderen. Onze vrije tijd zal geleid worden naar de primaire bedoeling van ons leven; het antwoord op de vraag “Waarom zijn wij hier in dit leven?” Deze vraag zal in het grootste deel van de bevolking oprijzen en dit zal ons leven en al onze verbintenissen richting geven. 

Duisternis is een gebrek aan verbinding met anderen.

Net als een elektrisch circuit waarvan de onderdelen niet verbonden zijn, wordt de stroom niet doorgegeven.

Als we echt een verlangen om te verbinden hebben, zal dat verlangen het licht aandraaien.

Als een mens in zijn ego opgaat, in zijn verlangen om te ontvangen, kan hij zeker niet gelukkig zijn, want dit zal hem alleen maar pijn bezorgen. Maar als hij zozeer boven zijn ego uitstijgt dat hij zich geen zorgen maakt over wat er in hem omgaat, maar dat hij op een hoger niveau leeft en zich identificeert met de eigenschap van geven, met de wereld en alles om zich heen, kan hij constant gelukkig zijn.

En wel zozeer dat hij helemaal niet voelt wat zich in zijn lichaam afspeelt. Het lichaam kan sterven, maar een mens voelt niet meer dat hij bij zijn lichaam hoort.

Identificatie met het lichaam/ego

Nu identificeren wij ons helemaal met ons lichaam. Maar als wij ons zo kunnen ontwikkelen dat wij er geleidelijk meer afstand van nemen, zullen wij uiteindelijk voelen dat wij er helemaal niet meer mee verbonden zijn. Dan lijkt het alsof wij boven dit lichaam zweven en dat is dan ook zo, want ik identificeer mij met de eigenschap van geven en daar leef ik in, dit is de sleutel naar steeds meer geluk.

Dit kan ik bereiken als ik deel uitmaak van een omgeving waar ik samen met anderen één grote groepskracht vorm die niet egoïstisch is, maar gevormd wordt door al onze spirituele vonken die boven ons ego uit met elkaar verbonden zijn. Ons ego verliest zijn waarde, wij heffen de vonken omhoog en geven er de hoogste prioriteit aan. Het resultaat daarvan is dat wij in deze vonken, die met elkaar verbonden zijn, gaan leven en één harmonieuze groepskracht creëren.

Ontwikkeling van gezamenlijk geven

Naast het feit dat wij de kracht van geven aan elkaar ontwikkelen – wat betekent dat wij deze kracht van geven van het hoge krachtveld kunnen verlangen – zullen wij ons constant gelukkig voelen. Het hangt allemaal af van de manier waarop een mens zich richt op de groep en hoe de groep zich richt ten opzichte van het hoge krachtveld, het veld van geven en liefde.

Dit is de enige factor die alles bepaalt. Ik moet me van mijn “ik” losmaken en naar het niveau van “wij” opstijgen, dan wordt alles met vreugde ontvangen! Het is niet eenvoudig, er zijn bergen en dalen, maar op deze manier komen wij verder. Wij krijgen er iedere keer een stukje ego bij, meer verlangen om te genieten, zodat wij sterker worden en ons hechter verbinden met het veld van geven. Dit is de enige manier om verder te komen.

Als een mens zich identificeert met dit doel, accepteert hij alles wat er op zijn pad gebeurt met vreugde, want hij begrijpt dat het een middel is om spiritueel te groeien.

Maar als een mens alleen maar aan het vullen van zijn eigen maag denkt, helemaal in beslag genomen wordt door zichzelf en niet in staat is om boven zichzelf uit te rijzen, zal hij zeker met een zuur gezicht rondlopen, lijden in zijn leven en altijd wat te klagen hebben. Het hangt allemaal af van de wijze waarop een mens zijn aandacht richt.

Het is alleen mogelijk om in een gezond evenwicht te komen als je streeft naar evenwicht tussen de twee krachten egoïsme en altruïsme . De kracht die van nature in je naar boven komt is egoïsme. Je hebt de gelegenheid om deze negatieve kracht in evenwicht te brengen met een positieve kracht, zo komen de twee tegengestelde krachten die verschijnen in evenwicht met elkaar en ontstaat daar tussenin een middellijn.

Deze middellijn, die als gevolg van het evenwicht tussen de rechter (altruïstische) en de linker (egoïstische) lijn ontstaat, wordt mens genoemd. Door een goede beheersing van zowel het egoïsme als het altruïsme, kan een mens er op een correcte manier mee omgaan, door voortdurend op en neer te balanceren en door middel van dit evenwicht omhoog te rijzen. Het belangrijkste is, dat hij leert om het evenwicht te handhaven. Dit is spiritueel werk.