Een sprookje
Er was eens, lang geleden in een land hier ver vandaan, een land met bergen en bossen, een man die altijd moe was. De man was houthakker en hij werkte heel hard en maakte lange dagen, dus het was ook niet zo gek dat de man altijd moe was.
In het dal lag een klein dorpje en de dorpelingen hielden elke avond een feestmaaltijd. Het land was vruchtbaar en de boeren hadden allerlei heerlijkheden en er was een kok die kookte en een bakker die bakte en iedereen had een taak. Samen deelden zij het voedsel en na het eten werd er vrolijk gezongen en iedereen genoot van het samenzijn.
Maar de houthakker was er nooit ook al hakte hij al het hout voor de keuken en het kampvuur voor iedereen. Hij was gewoonweg te moe. Het lukte hem nooit om naar het dorp te lopen. Hij maakte elke avond voor zichzelf iets te eten en ging dan naar bed. Elke dag nam hij zich voor om naar het dorp te gaan om samen met de anderen te zijn, maar elke keer als hij thuis kwam was hij zo moe en viel dan altijd als een blok in slaap.
De wake-up call
Tot op een keer de man net het vuur had aangemaakt om soep te maken hij zijn ogen niet meer open kon houden en dacht, ik doe even een dutje tot de soep klaar is. Hij ging liggen en viel direct in slaap. Totdat de man wakker schrok van de rook die in zijn neus kroop en hij zag tot zijn ontzetting dat zijn huisje in brand stond.
Hij was in één klap klaarwakker en rende naar buiten richting waterpomp. Mannen kwamen hem al tegemoet met emmers water. De houthakker had geen tijd om na te denken en vormde samen met de anderen een rij en de emmers water werden van de pomp één voor één doorgegeven naar voren en de man gooide het water zijn brandende huis in.
Een uur later was het vuur gedoofd, maar er was niet veel over van het huisje. De mannen namen de houthakker mee naar het dorp waar de maaltijd nog in volle gang was. De man was nog nooit zo gelukkig. Eindelijk was het hem gelukt om erbij te zijn. De brand had hem klaarwakker gemaakt en hij begreep dat het samenzijn net zo belangrijk voor hem moest zijn als het redden van zijn leven van het vuur.